Praca dotyczy zagadnień transformacji strukturalnej osiedli mieszkaniowych powstałych w okresie od 1965 do ok. 1989 roku analizowanych na przykładzie miast byłej NRD. Przedmiotem pracy jest rozpoznanie zagadnienia jakości przestrzeni publicznej uznanej za wyznacznik poziomu reurbanizacji wielkiego osiedla. Celem pracy było:1. uporządkowanie stanu wiedzy w zakresie roli zagadnień jakości przestrzeni publicznej w procesie transformacji strukturalnej wielkich osiedli byłej NRD. Nazwanej w pracy procesem reurbanizacji,2. sformułowanie ogólnych wniosków odnośnie możliwości zastosowania doświadczeń niemieckich w przebudowie polskich wielkich osiedli.Zmiany stylu życia dokonujące się po roku 1989 wymagają dostosowania powojennego środowiska mieszkaniowego miast postsocjalistycznych do współczesnych standardów europejskich. "Blokowiska" stanowią w krajach środkowo-wschodniej Europy zasadniczą część tkanki miejskiej. Są barierą rozwojową społeczeństwa.Konieczna jest ich strukturalna przebudowa nadajaca im parametry współczesnego miasta. Osią tego procesu reurbanizacji staje się kwestia wykształcenia w nich miejskiego systemu przestrzeni publicznych. W konstruowaniu innowacyjnych programów transformacji osiedla użyteczna staje się analiza doświadczeń byłej NRD z ostatnich 15. lat. Jest to jak dotąd jedyne państwo byłego bloku wschodniego, które podjęło działania w obszarach wielkich osiedli.
Autorzy
Informacje dodatkowe
- Kategoria
- Doktoraty, rozprawy habilitacyjne, nostryfikacje
- Typ
- praca doktorska pracowników zatrudnionych w PG oraz studentów studium doktoranckiego
- Język
- polski
- Rok wydania
- 2005
