Repozytorium publikacji - Politechnika Gdańska

Obecność tributylocyny (TBT-tributyltin) w osadach morskich, a w szczególności w osadach portowych wynika głównie z zastosowania tego związku w farbach do zabezpieczania kadłubów statków przed porastaniem przez florę i faunę morską. Związek ten uwolniony do środowiska wodnego ulega kumulacji głównie w osadach dennych. Wydobywanie lub przemieszczanie tych osadów w trakcie prac pogłębieniowych może prowadzić do poważnych zagrożeń dla środowiska. Jest to spowodowane faktem, iż TBT jest silnie toksyczna w stosunku do organizmów żywych. Konieczne jest wiec ciągłe monitorowanie jej zawartości we wszystkich komponentach środowiska, a w szczególności w osadach portowych. W trakcie badań poddano analizie 5 oraz 24 rdzeniowe próbki osadów dennych pobranych odpowiednio w Porcie Gdańsk oraz w Porcie Gdynia na zawartość związków butylocynowych, w tym tributylocyny. Stężenie TBT wahało się od 30,1 ng/g s.m. do 1505,2 ng/g s.m., przy czym najwyższą wartość zanotowano dla próbki pobranej w Porcie Gdańsk. Do oznaczeń mono-, di- oraz tributylocyny wykorzystano technikę GC-FPD. Zgodnie z kryteriami obowiązującymi w Polsce, a które są zbliżone do tych, które stosuje Holandia i Niemcy (wartość graniczna dla tributylocyny wynosi od 240 ppb do 300 ppb) oznaczone poziomy stężeń TBT są niepokojąco wysokie. Przeprowadzone badania potwierdzają, iż do kryteriów chemicznych, stosowanych do oceny zanieczyszczenia osadów portowych, powinno się wprowadzić obowiązek badania zawartości związków cynoorganicznych, zwłaszcza w odniesieniu do urobku z basenów portowych.

Autorzy

• prof. dr hab. inż. Krystyna Mędrzycka link otwiera się w nowej karcie ,
• dr inż. Aleksandra Dubiella-Jackowska link otwiera się w nowej karcie ,
• prof. dr hab. inż. Andrzej Wasik link otwiera się w nowej karcie ,
• prof. dr hab. inż. Jacek Namieśnik link otwiera się w nowej karcie