Metody akustyczne obserwacji obszarów podwodnych mórz i oceanów stosowane są od początku XX wieku. Początkowo były to echosondy nawigacyjne najczęściej składające się z pojedynczych przetworników. Następnie zaczęto stosować sonary do wykrywania obiektów stanowiących przeszkody nawigacyjne pod woda, które miały głównie zastosowanie w marynarce wojennej. W drugiej połowie XX wieku rozpoczęto konstruowanie urządzeń akustycznych, których obszar obserwacji był znacznie większy niż klasycznych echosond nawigacyjnych czy rybackich. Od tego okresu obserwuje się zastosowanie echosond wielowiązkowych i sonarów bocznych. Urządzenia te pozwalały na obserwację znacznych pasów dna, co ma zasadnicze znacznie w szczególności w badaniach głębokich akwenów. Wyniki z badań stosowane są do wykonywania dokładnych map batymetrycznych mórz i oceanów oraz wykrywania niejednorodności dna morskiego w postaci sztucznych obiektów jak np. wraki, czy też naturalnych jak np. uskoki tektoniczne. W późniejszych latach, tj. na przełomie XX i XXI wieku rozpoczęto również stosować parametryczne echosondy wielowiązkowe i parametryczne sonary boczne. W artykule pokazane zostały obrazy akustyczne dna morskiego Zatoki Gdańskiej i wybrzeży akwenu morza Bałtyckiego uzyskane na podstawie badań własnych . Pozwalają one m.in. dostarczyć aktualnych szczegółów geometrii dna morskiego.
Authors
Additional information
- Category
- Publikacja monograficzna
- Type
- rozdział, artykuł w książce - dziele zbiorowym /podręczniku o zasięgu krajowym
- Language
- polski
- Publication year
- 2017
