Repozytorium publikacji - Politechnika Gdańska

Metody akustyczne obserwacji obszarów podwodnych mórz i oceanów stosowane są od początku XX wieku. Początkowo były to echosondy nawigacyjne najczęściej składające się z pojedynczych przetworników. Następnie zaczęto stosować sonary do wykrywania obiektów stanowiących przeszkody nawigacyjne pod woda, które miały głównie zastosowanie w marynarce wojennej. W drugiej połowie XX wieku rozpoczęto konstruowanie urządzeń akustycznych, których obszar obserwacji był znacznie większy niż klasycznych echosond nawigacyjnych czy rybackich. Od tego okresu obserwuje się zastosowanie echosond wielowiązkowych i sonarów bocznych. Urządzenia te pozwalały na obserwację znacznych pasów dna, co ma zasadnicze znacznie w szczególności w badaniach głębokich akwenów. Wyniki z badań stosowane są do wykonywania dokładnych map batymetrycznych mórz i oceanów oraz wykrywania niejednorodności dna morskiego w postaci sztucznych obiektów jak np. wraki, czy też naturalnych jak np. uskoki tektoniczne. W późniejszych latach, tj. na przełomie XX i XXI wieku rozpoczęto również stosować parametryczne echosondy wielowiązkowe i parametryczne sonary boczne. W artykule pokazane zostały obrazy akustyczne dna morskiego Zatoki Gdańskiej i wybrzeży akwenu morza Bałtyckiego uzyskane na podstawie badań własnych . Pozwalają one m.in. dostarczyć aktualnych szczegółów geometrii dna morskiego.

Autorzy

• prof. dr hab. inż. Eugeniusz Kozaczka link otwiera się w nowej karcie ,
• prof. dr hab. inż. Grażyna Grelowska link otwiera się w nowej karcie