Metoda elementów dyskretnych (DEM) została wykorzystana do symulacji betonu poddanego jednoosiowemu rozciąganiu. Beton modelowano jako materiał losową heterogeniczy 2/3-fazowy, złożony z cząstek kruszywa, matrycy cementowej i stref przejściowych międzyfazowej. Odkryto dowody na zoptymalizowaną transmisję siły, scharakteryzowaną przez dwa nowe wzorce, które przewidują i wyjaśniają sprzężoną ewolucję ścieżki siły i uszkodzenia od poziomu mikrostrukturalnego do poziomu makroskopowego. Pierwszy obejmuje możliwie najkrótsze ścieżki transmisji, które mogą przenosić siłę globalną. Ścieżki te przewidują łańcuchy sił rozciągających. Drugi wzór to wąskie gardło przepływu, ścieżka po zoptymalizowanej drodze, która jest podatna na zatory i pojawia się tam gdzie jest makro-rysa. Kooperacyjna ewolucja preferencyjnych ścieżki dla uszkodzeń i siły rzuca światło na to, dlaczego miejsca o najwyższym stężeniu naprężeń i uszkodzenia w początkowych stadiach obszaru przed zniszczeniem nie dostarczają realistycznego wskaźnika ostatecznego położenia makro-rysy.
Authors
- A. Tordesillas,
- S. Kahagalage,
- C. Ras,
- dr hab. inż. Michał Nitka link open in new tab ,
- prof. dr hab. inż. Andrzej Tejchman-Konarzewski link open in new tab
Additional information
- DOI
- Digital Object Identifier link open in new tab 10.3389/fmats.2020.00079
- Category
- Publikacja w czasopiśmie
- Type
- artykuły w czasopismach
- Language
- angielski
- Publication year
- 2020
