Metoda elementów dyskretnych (DEM) została wykorzystana do symulacji betonu poddanego jednoosiowemu rozciąganiu. Beton modelowano jako materiał losową heterogeniczy 2/3-fazowy, złożony z cząstek kruszywa, matrycy cementowej i stref przejściowych międzyfazowej. Odkryto dowody na zoptymalizowaną transmisję siły, scharakteryzowaną przez dwa nowe wzorce, które przewidują i wyjaśniają sprzężoną ewolucję ścieżki siły i uszkodzenia od poziomu mikrostrukturalnego do poziomu makroskopowego. Pierwszy obejmuje możliwie najkrótsze ścieżki transmisji, które mogą przenosić siłę globalną. Ścieżki te przewidują łańcuchy sił rozciągających. Drugi wzór to wąskie gardło przepływu, ścieżka po zoptymalizowanej drodze, która jest podatna na zatory i pojawia się tam gdzie jest makro-rysa. Kooperacyjna ewolucja preferencyjnych ścieżki dla uszkodzeń i siły rzuca światło na to, dlaczego miejsca o najwyższym stężeniu naprężeń i uszkodzenia w początkowych stadiach obszaru przed zniszczeniem nie dostarczają realistycznego wskaźnika ostatecznego położenia makro-rysy.
Autorzy
- A. Tordesillas,
- S. Kahagalage,
- C. Ras,
- dr hab. inż. Michał Nitka link otwiera się w nowej karcie ,
- prof. dr hab. inż. Andrzej Tejchman-Konarzewski link otwiera się w nowej karcie
Informacje dodatkowe
- DOI
- Cyfrowy identyfikator dokumentu elektronicznego link otwiera się w nowej karcie 10.3389/fmats.2020.00079
- Kategoria
- Publikacja w czasopiśmie
- Typ
- artykuły w czasopismach
- Język
- angielski
- Rok wydania
- 2020
