Celem pracy było opracowanie równań umożliwiających porównywanie wskazań dwóch najczęściej stosowanych metod oznaczania ilości wodoru dyfundującego w stopiwie (metody rtęciowa i glicerynowa). Podawane w literaturze zależności nie obejmują zakresu ilości wodoru stopiwie występującego podczas spawania podwodnego. Przedstawiono wyniki oznaczania zawartości wodoru metodami glicerynową i rtęciową dla ustalonych warunków oraz wyznaczono zależność między wskazaniami tych metod w zakresie właściwym zarówno dla procesów niskowodorowych, jak i spawania mokrego pod wodą. Rozszerzenie zakresu możliwości przeliczania ilości wodoru dyfundującego znacznie upraszcza realizację badań spawalności stali w środowisku wodnym
Autorzy
Informacje dodatkowe
- Kategoria
- Publikacja w czasopiśmie
- Typ
- artykuły w czasopismach recenzowanych i innych wydawnictwach ciągłych
- Język
- polski
- Rok wydania
- 2010