Repozytorium publikacji - Politechnika Gdańska

Automatyczne rozpoznawanie twarzy jest jedną z najpopularniejszych technik biometrycznych, jednak nawet najdokładniejsze algorytmy identyfikacji okażą się bezużyteczne, jeśli będzie można je oszukać, np. używając zdjęcia zamiast rzeczywistej osoby. Dlatego też odpowiedni pomiar żywotności jest niezwykle istotny. W pracy zaprezentowano metodę, która jest w stanie rozróżnić pomiędzy sekwencjami wideo pokazującymi żywe osoby oraz ich fotografie. W pierwszej kolejności wyznaczany jest przepływ optyczny przy użyciu algorytmu Farnebäcka. Następnie informacja o ruchu zapisywana jest w postaci obrazów i poddawana wstępnej selekcji. W ostatniej fazie maszyna wektorów wspierających (SVM) wykorzystywana jest w celu odróżnienia twarzy od fotografii. Wyniki eksperymentów wskazują, że takie podejście może być skutecznie zastosowane w praktyce.

Autorzy

• dr inż. Maciej Smiatacz link otwiera się w nowej karcie