Śródlądowy transport wodny nie jest w Polsce dostatecznie rozbudowany. Żeglugę rzeczną ułatwiają na naszym terytorium takie warunki naturalne jak gęstość i układ sieci wodnej oraz mały spadek rzek - natomiast niekorzystnymi dla niej są: niestałość wodostanów i znaczna ilość niesionego przez rzeki rumowiska oraz zamarzanie wód w zimie. Główną osią dróg wodnych Polski jest Wisła z powodu swego centralnego położenia wielkości i łatwości połączenia z sąsiednimi dorzeczami. Głównymi portami na Wiśle są: Kraków, Sandomierz, Warszawa, Płock, Włocławek, Toruń, Bydgoszcz, Grudziądz, Chełmno, Tczew i oczywiście Gdańsk. Znaczne wahania wodostanów i zmienność koryt rzecznych powoduje konieczność prac regulacyjnych, które zaledwie w części zostały przeprowadzone i nie odpowiadają potrzebom żeglugi. Na odcinkach nieuregulowanych tworzą się przemiały i łachy, stwarzające podstawowe trudności nawigacyjne w postaci zwężenia szlaku żeglownego, małych głębokości (0,60 m w ciągu 190 dni okresu nawigacyjnego) i ostrych zakoli.
Autorzy
Informacje dodatkowe
- Kategoria
- Publikacja monograficzna
- Typ
- rozdział, artykuł w książce - dziele zbiorowym /podręczniku w języku o zasięgu międzynarodowym
- Język
- polski
- Rok wydania
- 2012
Źródło danych: MOSTWiedzy.pl - publikacja "Strategia rozwoju drogi wodnej - wymagana głębokość toru wodnego" link otwiera się w nowej karcie
