Artykuł poświęcony jest rekonstrukcji głównych założeń koncepcji ideologii. którą można znaleźć we wczesnych pismach Juergena Habermasa. Habermas przedefiniował zadanie teorii krytycznej, kiedy przyszło mu zmierzyć się z aporiami teorii krytycznej tzw. pierwszego pokolenia szkoły frankfurckiej. Autor "Strukturalnych przeobrażeń sfery publicznej" odrzucił totalizująca krytykę zachodniego rozumu przedstawioną w "Dialektyce oświecenia" i zaproponował, aby rozróżnić dwa oblicza racjonalizacji, które w dziele Horkheimera i Adorno były jeszcze nieodróżnialne. Na bazie wspomnianej powyżej dwuaspektowości działania społecznego (skoncentrowanego na pracy bądź na komunikacji, Habermas wstępnie definiuje ideologię jako stłumienie sfery etycznej, co w rezultacie prowadzi do zredukowania płaszczyzny kwestii praktycznych do czysto technicznych, odnajdowanych w tkance społeczeństwie pod postacią celowo-racjonalnych dyrektyw i procedur. Według Habermasa ideologia współcześnie manifestuje się pod postacią takich zjawisk jak scjentyzacja polityki, depolityzacja sfery publicznej czy decyzjonizm. Ich wspólną cechą jest wyeliminowanie sfery namysłu praktycznego, co w konsekwencji prowadzi do naruszenia fundamentalnego interesu ludzkiego gatunku, którym jest ideał komunikacji wolnej od przymusu.
Autorzy
Informacje dodatkowe
- Kategoria
- Publikacja w czasopiśmie
- Typ
- artykuły w czasopismach recenzowanych i innych wydawnictwach ciągłych
- Język
- polski
- Rok wydania
- 2013
Źródło danych: MOSTWiedzy.pl - publikacja "Zagadnienie ideologii we wczesnych pismach Juergena Habermasa" link otwiera się w nowej karcie
