Repozytorium publikacji - Politechnika Gdańska

Systemy drenażowe występujące przy obiektach drogowych są niezwykle istotnym elementem tych budowli. Jednym z materiałów, które obecnie powszechnie stosowane są w systemach drenażowych są geowłókniny. Ich zadaniem jest zabezpieczenie odwadnianego gruntu przed procesem sufozji, jak również ochrona drenażu przed zamuleniem przy jednoczesnym zachowaniu wodoprzepuszczalności. Typową trwałość drenażu, w zależności od rozwiązań, szacować można na kilkadziesiąt lat. W okresie tym sprawność drenażu ulega stopniowemu obniżeniu, co jest zjawiskiem normalnym, doświadczenia wskazują jednak, że w pewnych warunkach dojść może do znacznego zmniejszenia wodoprzepuszczalności geowłókniny, która z czasem zacznie przybierać cechy geomembrany. Kolmatacja sprawia, że okres właściwego funkcjonowania drenażu skraca się do kilkunastu lub nawet kilku lat. Prowadzi to do wzrostu ciśnień i gradientów filtracyjnych, które z kolei zainicjować mogą zjawiska sufozyjne. Zebrane doświadczenia wskazują, iż w przypadkach, gdzie drenaże odprowadzają zażelazione wody gruntowe lub gdy drenaże układane są w gruntach pylastych należy rezygnować z stosowania geowłóknin na rzecz klasycznych filtrów odwrotnych, układanych wokół właściwej warstwy drenażowej. W artykule przedstawiono wybrane kryteria doboru geosyntetycznych materiałów filtracyjnych oraz przykłady uszkodzeń systemów drenażowych, do jakich może dojść w wyniku kolmatacji.

Autorzy

• dr inż. Witold Sterpejkowicz-Wersocki link otwiera się w nowej karcie