Repozytorium publikacji - Politechnika Gdańska

W Ustawie o rewitalizacji z dnia 9 października 2015 r. po raz pierwszy w Polsce w akcie prawnym wprowadzono konieczność stosowania zasad projektowania uniwersalnego (art. 3 ust 2 pkt 3). Praktyka realizacji procesów inwestycyjnych na obszarach kryzysowych ukazuje, że wymagania wskazane w Ustawie nie są w sposób należyty realizowane. Procesy rewitalizacyjne wymagają zwrócenia uwagi na podniesienie jakości życia mieszkańców. W artykule przedstawiono zagadnienia związane z wdrażaniem zasad projektowania uniwersalnego podczas procesów rewitalizacyjnych. Zauważalny jest brak zainteresowania tym zagadnieniem pomimo tego, że jest to jedno z trzech zadań postawionych przed samorządami w Ustawie o rewitalizacji, po za partycypacją społeczną i wsparciem osób zagrożonych wykluczeniem w obszarze mieszkalnictwa. Przyczyny tego stanu należy upatrywać w małej znajomości zagadnienia, braki w procesie edukacyjnym projektantów i słabej kontroli ze strony samorządów i władz centralnych. Nakładają się na to uwarunkowania konserwatorskie, które często błędnie odczytują prawo do ochrony dziedzictwa kulturowego. Samorząd jako zadanie własne powinien gwarantować możliwość korzystania z pozytywnych efektów procesu rewitalizacji, w szczególności realizacji praw mieszkańców do niezależnego i godnego życia do czego zobowiązuje je Konwencja ONZ o prawach osób niepełnosprawnych.

Autorzy

• dr hab. inż. arch. Marek Wysocki link otwiera się w nowej karcie