Zbadano stabilność emulsji, w których fazę rozproszoną stanowił dodekan oraz bazowy olej syntetyczny typu polialfaolefin - PAO. Zbadano wpływ czasu i temperatury na stabilność emulsji zawierających różne stężenia surfaktantów (Triton X-100, biosurfaktant JBR 325) oraz różne zawartości fazy niepolarnej za pomocą aparatu Turbiscan Lab wykorzystując technikę wstecznego rozproszenia światła. We wszystkich próbkach stwierdzono niestabilności emulsji, przy czym najbardziej widoczne było kremowanie oraz koalescencja cząstek zdyspergowanych. Wyższą stabilność wykazywały emulsje z użyciem biosurfaktantu. Emulsje z dodekanem były bardziej stabilne niż emulsje z PAO.
Autorzy
Informacje dodatkowe
- Kategoria
- Aktywność konferencyjna
- Typ
- publikacja w wydawnictwie zbiorowym recenzowanym (także w materiałach konferencyjnych)
- Język
- angielski
- Rok wydania
- 2005
