Publications Repository - Gdańsk University of Technology

Page settings

polski
Publications Repository
Gdańsk University of Technology

Show publications from the year

Publications from the year 2019

Show all
  • Surgical Site Infection after Breast Surgery: A Retrospective Analysis of 5-Year Postoperative Data from a Single Center in Poland
    • Anna Palubicka
    • Radoslaw Jaworski
    • Marcin Wekwejt
    • Beata Świeczko-Żurek
    • Michal Pikula
    • Janusz Jaskiewicz
    • Jacek Zielinski
    2019 Full text Medicina-Lithuania

    Background and Objectives: Surgical site infection (SSI) is a significant complication of non-reconstructive and reconstructive breast surgery. This study aimed to assess SSI after breast surgery over five years in a single center in Poland. The microorganisms responsible for SSI and their antibiotic susceptibilities were determined. Materials and Methods: Data from 2129 patients acquired over five years postoperatively by the Department of Surgical Oncology, Medical University of Gdansk in Poland were analyzed. Results: SSI was diagnosed in 132 patients (6.2%) and was an early infection in most cases (65.2%). The incidence of SSI was highest in patients who underwent subcutaneous amputation with simultaneous reconstruction using an artificial prosthesis (14.6%), and breast reconstruction via the transverse rectus abdominis muscle (TRAM) flap method (14.3%). Gram-positive bacteria were responsible for SSI in most cases (72.1%), and these were mainly Staphylococcus strains (53.6%). These strains were 100% susceptible to all beta-lactam antibiotics (except penicillin) but were less susceptible to macrolides and lincosamides. Conclusions: SSI is a serious problem, and attention should be focused on its prevention. Reconstruction using an artificial prosthesis or via the TRAM flap method is connected to increased SSI incidence. Further studies are required to prevent SSI following breast surgery.

  • Survey on fuzzy logic methods in control systems of electromechanical plants
    • Ryszard Strzelecki
    • G.l. Demidova
    • D.v. Lukichev
    • N.a. Polyakov
    • A.a. Abdullin
    • S.Yu. Lovlin
    2019 Full text Science, Technology and Arts Research Journal

    Рассмотрены алгоритмы управления электромеханическими системами с использованием теории нечеткой логики, приводятся основные положения их синтеза, рассматриваются методы анализа их устойчивости на основе нечетких функций Ляпунова. Эти алгоритмы чаще всего реализуются в виде различных регуляторов, применение которых целесообразно в системах, математическая модель которых не известна, не детерминирована или является строго нелинейной, как вследствие нелинейных возмущающих воздействий внутри структуры, так и вследствие воздействия внешних сил. Описаны основные методы формирования логического решения, используемые при проектировании различных типов регуляторов с нечеткой логикой, предложенные Заде, Мамдани, Такаги, Сугено и Менделем, приводится типовая структурная схема таких регуляторов в общем виде. Особенности применения данных регуляторов при управлении различными техническими объектами позволяют провести их классификацию по различным признакам: топологиям структур, методам формирования лингвистических правил, методам дефаззификации, типам функций принадлежности. Представлены методы настройки таких регуляторов с применением генетических алгоритмов и нейронных сетей, описаны наиболее используемые критерии оптимальности. Показано, что экспертный подход на основе нечеткой логики применим как при управлении различными координатами информационных подсистем робототехнических комплексов, так и при управлении силовыми ключами их энергетических подсистем. При обзоре публикаций упор делался на источники, содержащие сравнение с традиционными подходами к управлению, а также на источники, в которых теоретические исследования подтверждаются экспериментами с использованием различных электромеханических объектов. Статья может быть полезна специалистам и исследователям в области управления различными техническими объектами.

  • Sustainable investing exchange-traded funds: US and European market
    • Adam Marszk
    2019 Full text Journal of Economics and Management

    The key aim of the paper is to examine the diffusion of the sustainable investing exchange-traded funds (ETFs) on the European and US ETFs markets, with the special focus on the market shares of sustainable investing and conventional funds. The model of diffusion of innovation (logistic growth model) is applied. Monthly data on the assets of ETFs in the time period of 2006-2017 are used. Increasing assets of sustainable investing ETFs were identified in both examined regions. The average value of assets was higher in the United States, but the European market became larger in the late 2017. Exclusively for Europe, the diffusion of sustainable investing ETFs was confirmed for the entire analysed time period as the market share of this category was increasing in relation to the conventional funds. In the United States, the diffusion was short-lived and took place in the time period 2006-2008. Applied diffusion models assume an S-shaped trajectory of the innovation’s diffusion and the estimations are sensitive to historical data. It is the first study to apply the methodological framework of innovation diffusion for the examination of the sustainable financial products. It addresses an issue of switching between sustainable investing and conventional financial products that has not been examined previously.

  • Sustainable monument preservation in architectural education
    • Jakub Szczepański
    2019 Full text World Transactions on Engineering and Technology Education

    The aim of this article is both to present the need for changes in architectural and conservation education in a modern, rapidly changing world, as well as to outline solutions to this problem. In the modern world, the field of objects that one intends to protect is expanding. It is necessary to adapt the architectural education to these changes. Due to the current pace of social, political and natural changes, it is not possible to maintain the traditional model of architectural education, which is based on solutions previously developed, and on rigid models and academic theories. The student should be able to notice new and emerging problems of the surrounding world and solve them. Selected diploma works that were awarded in competitions organised by both European and Polish institutions are presented as exemplary solutions to this problem.

  • Sustainable synthesis of cyclic carbonates from bio‐based polyether polyol: the structure characterization, rheological behaviour and thermal properties
    • Kamila Błażek
    • Janusz Datta
    • Alicja Cichoracka
    2019 POLYMER INTERNATIONAL

    The cycloaddition of CO2 to epoxides represents a green efficient method to form bis(cyclic carbonate)s. The main purpose of the work reported in this paper was to examine the effect of the gas flow rate (20, 40, 60 and 100 mL min–1) during carbonation on the conversion yield, chemical structure, rheological behaviour and thermal properties of the prepared compounds. A series of new bis(cyclic carbonate)s was obtained from bio‐based polyether polyol. The syntheses were performed in the absence of toxic solvents and the process did not require the use of elevated pressure. The progressive structural changes and the presence of characteristic chemical groups were monitored by attenuated total reflection Fourier transform infrared spectroscopy. The characterization of the structure by 1H NMR and 13C NMR also confirmed the formation of cyclic carbonate moieties. The non‐Newtonian behaviour and the optimal mathematical model (Herschel–Bulkley) were verified by rheological measurements. The materials obtained could be used as a chemical intermediate to synthesize advanced materials based upon polyurethanes without using isocyanates

  • Swapping Space for Time: An Alternative to Time-Domain Interferometry
    • Marek Czachor
    2019 Full text Frontiers in Physics

    Young's double-slit experiment [1] requires two waves produced simultaneously at two different points in space. In quantum mechanics the waves correspond to a single quantum object, even as complex as a big molecule. An interference is present as long as one cannot tell for sure which slit is chosen by the object. The more we know about the path, the worse the interference. In the paper we show that quantum mechanics allows for a dual version of the phenomenon: self-interference of waves propagating through a single slit but at different moments of time. The effect occurs for time-independent Hamiltonians and thus should not be confused with Moshinsky-type time-domain interference [2], a consequence of active modulation of parameters of the system (oscillating mirrors, chopped beams, time-dependent apertures, moving gratings, etc.). The discussed phenomenon is counterintuitive even for those who are trained in entangled-state quantum interferometry. For example, the more we know about the trajectory in space, the better the interference. Exactly solvable models lead to formulas deceptively similar to those from a Youngian analysis. The models are finite dimensional, with interaction terms based on two-qubit CNOT quantum gates. The effect is generic and should be observable in a large variety of experimental configurations. Moreover, there are reasons to believe that this new type of quantum interference was in fact already observed in atomic interferometry almost three decades ago, but was misinterpreted and thus rejected as an artifact of unknown origin.

  • Symulacje biomolekularne jako narzędzie do badania mechanizmów rozpoznania i wiązania pomiędzy białkami
    • Łukasz Nierzwicki
    2019 Full text

    Białka pełnią wielorakie funkcje w organizmach żywych, jednak rzadko działają samodzielnie. W zdecydowanej większości przypadków współpracują one między sobą tworząc makrokompleksy o precyzyjnie zorientowanych podjednostkach. Oddziaływania międzybiałkowe wzbudzają więc duże zainteresowanie, jako że w istotny sposób odpowiadają za aktywność biologiczną białek. Choć do tej pory opracowano wiele metod doświadczalnych badania oddziaływań białko-białko, to często są one kosztowne oraz rzadko kiedy pozwalają na scharakteryzowanie w bezpośredni sposób molekularnych szczegółów mechanizmów wiązania białek między sobą. Dlatego też istnieje zapotrzebowanie na metody, które mogłyby pokierować badaniami eksperymentalnymi. W niniejszej pracy pokazuję, że nowoczesne metody komputerowe umożliwiają zarówno precyzyjne przewidywanie struktur kompleksów białkowych, jak również scharakteryzowanie sił napędowych leżących u podstaw ich tworzenia. By zbadać zakres stosowalności tych metod, w swojej pracy badałem trzy różnorodne systemy: i) tworzenie kompleksu przez białka Hsp70 z ich partnerami pomocniczymi, ii) wewnątrzdomenowe oddziaływania w ramach domeny 4HB białka zuotyny iii) wiązanie substratów przez y-sekretazę. Otrzymane wyniki pokazują, że symulacje dynamiki molekularnej ułatwiają interpretację otrzymywanych wyników doświadczalnych, i dostarczają hipotez, które pomagają w projektowaniu badań.

  • Synchronized six-step voltage generation in high-speed PMSM drive
    • Leszek Jarzębowicz
    • Maciej Cisek
    2019 Full text

    Synchronized voltage generation has already been considered in the context of pulse width modulation (PWM). References prove that synchronized PWM substantially decreases subharmonics in inverter output voltage when operating with low switching-to-fundamental frequency ratio. This paper identifies problems of unsynchronized voltage generation in electric drives under six-step inverter operation. Guidelines for the synchronization scheme were formulated, considering both minimization of voltage subharmonics and drive control properties. A comprehensive algorithm for adjusting the voltage update rate in six-step permanent magnet synchronous motor (PMSM) drive was presented. Superior properties of the synchronized six-step voltage generation were demonstrated by simulation and experiment for an exemplary 5-kW PMSM drive.

  • Syntetyczne opioidy – najsilniejsze narkotyki. Część II. Metody wykrywania i oznaczania w różnych materiałach biologicznych
    • Laura Banaszkiewicz
    • Mateusz Woźniak
    • Jacek Namieśnik
    2019 Full text Analityka: Nauka i Praktyka

    Do naturalnych opioidów zalicza się opiaty, które występują w maku i jego przetworach, tj. morfina i kodeina, z których, po odpowiedniej modyfikacji chemicznej, otrzymuje się półsyntetyczne opiaty (np. heroinę i oksykodon). Do syntetycznych opioidów zaliczają się głównie silne leki przeciwbólowe, w tym: fentanyl, tramadol, metadom i buprenorfina. Używanie tych związków bez odpowiedniej opieki medycznej może prowadzić do zagrożenia życia i zdrowia. Efektem ubocznym stosowania opioidów jest uczucie euforii, odurzenia, apatii, senności, czy błogostanu. Stany te są na tyle pożądane, że prowadzą do celowego zażywania związków z grupy syntetycznych opioidów w celu wprowadzania się w stan odurzenia. W ostatnich latach obserwuje się znaczący wzrost rozpowszechnienia nielegalnych substancji zawierających związki z tej grupy oraz odnotowuje się coraz więcej przypadków zatrucia tymi związkami. W pracy przedstawiono obecny stan wiedzy o rozpowszechnieniu związków z grupy syntetycznych opioidów, problem związany z uzależnieniem od tego typu związków oraz metody ich wykrywania i oznaczania w próbkach różnych materiałów biologicznych na potrzeby analiz sądowo-toksykologicznych.

  • Syntetyczne opioidy - najsilniejsze narkotyki. Cz.I. Rozpowszechnienie, stosowanie i charakterystyka
    • Laura Banaszkiewicz
    • Mateusz Woźniak
    • Jacek Namieśnik
    2019 Analityka: Nauka i Praktyka

    Fentanyl stanowi silny syntetyczny środek przeciwbólowy z grupy opioidów o krótkim czasie działania, wskazanym jako lek u pacjentów paliatywnych i nowotworowych. Jest dostępny w formie plastrów transdermalnych, płynu, czy tabletek. Fentanyl wykazuje dużą pozorną obojętność dystrybucji, krótki okres półtrwania w osoczu i szeroką biotransformację. Wykorzystywany jako substancja odurzająca ze względu na silne właściwości uzależniające oraz znacznie bardziej spotęgowane działanie w porównaniu do morfiny. Na podstawie chemicznej modyfikacji struktury związku powstają coraz to liczniejsze pochodne fentanylu. Pozakliniczne wykorzystywanie farmaceutycznych preparatów fentanylowych a także dostępność nielegalnie zsyntezowanych silnych i wysoce toksycznych analogów fentanylu (np. acetylfentanyl, butrylfentanyl, ocfentanyl) spowodowały liczne przypadki śmiertelnych zatruć. Związki te charakteryzują się bardzo dużą siłą działania oraz wysokim potencjałem uzależniającym i toksycznym przez co stanowią poważne zagrożenie dla życia i zdrowia ludzkiego. W tym artykule dokonano przeglądu syntetycznych opioidów, głównie z grupy fentanyli i dokonano ich charakterystyki.

  • Synteza bio-cyklicznych węglanów z wykorzystaniem oligoeteroli różniących się masą molową
    • Janusz Datta
    • Kamila Błażek
    2019

    Cykliczne węglany mogą być otrzymywane w wyniku cykloaddycji CO2 do eterów glicydylowych. Biorąc pod uwagę stopniowe wyczerpywanie się, a co za tym idzie, zauważalny wzrost cen substratów ropopochodnych należy wziąć pod uwagę zastąpienie surowców petrochemicznych przez związki pochodzenia naturalnego. Ponadto, wykorzystanie CO2 przyczynić się może do rozwoju perspektyw utylizacji tego gazu w syntezach organicznych. Otrzymanie węglanów cyklicznych poprzez wbudowanie CO2 do makrocząsteczek realizowane może być metodą bezciśnieniową z kontrolowaną prędkością przepływu gazu, co uwzględnia ekonomiczny aspekt prowadzonej syntezy. Metoda syntezy bio-cyklicznych węglanów obejmuje dwuetapową reakcję, w której początkowo z oligoeterolów o różnej masie molowej (Mw= 250, 650, 1000 i 1400 g/mol) otrzymywany jest eter diglicydylowy, do którego struktury kolejno wbudowywany jest CO2. Wykorzystano bio-poliol poli(trimetyleno glikol) (PO3G), który otrzymywany jest na skalę przemysłową w wyniku polikondensacji 1,3- propanodiolu pozyskiwanego podczas fermentacji cukrów roślinnych. Pierwszy etap syntezy prowadzony jest w obecności BF3, jako katalizatora. Cykloaddycja CO2 realizowana jest metodą bezciśnieniową z kontrolowaną prędkością przepływu gazu (100 ml/min) oraz w obecności katalizatora- bromek tetrabutyloamoniowy (TBAB). Analiza otrzymanych bio-cyklicznych węglanów została przeprowadzona za pomocą metody FTIR-ATR oraz TGA. Wykorzystanie bio-oligoeteroli o różnej masie cząsteczkowej pozwala na zdefiniowanie zależności pomiędzy ich średnią masą cząsteczkową, a strukturą chemiczną oraz właściwościami termicznymi. Obecność charakterystycznego pasma absorpcji pochodzącego od drgań rozciągających grupy karbonylowej (1800 cm-1) została potwierdzona dla wszystkich badanych próbek, co potwierdza konwersję grup epoksydowych w cykliczne węglany. Proponowana metoda wpisuje się w trend „zielonej chemii”, a otrzymane produkty stanowią półprodukt do otrzymania poliuretanów bez użycia izocyjanianów.

  • Synteza i charakterystyka nanokompozytów TiO2 o właściwościach magnetycznych do degradacji zanieczyszczeń organicznych w fazie wodnej
    • Izabela Malinowska
    • Eryka Mrotek
    • Anna Zielińska-Jurek
    2019

    Jednym z najczęściej stosowanych fotokatalizatorów jest tlenek tytanu(IV), który charakteryzuje się wysokim potencjałem utleniającym, dobrą stabilnością chemiczną w szerokim zakresie pH i względnie niską ceną. TiO2 wykazuje zdolność do absorpcji światła w zakresie UV, przez co w procesie fotokatalizy efektywnie wykorzystywane jest jedynie od 3 do 5% promieniowania słonecznego. w celu uzyskania fotokatalizatora aktywowanego światłem widzialnym modyfikuje się TiO2, np. przez dodatek jonów metali przejściowych, czy domieszkowanie niemetalami. Tak otrzymane fotokatalizatory mogą być stosowane m.in. do oczyszczania wód i ścieków z zanieczyszczeń organicznych. Wyzwaniem technologicznym jest separacja cząstek z zawiesiny reakcyjnej, w celu ich ponownego wykorzystania. Odzysk fotokatalizatora może być efektywnie prowadzony dzięki zastosowaniu struktur magnetycznych typu rdzeń-otoczka, gdzie na magnetycznym rdzeniu pokrytym inertną powłoką, osadzona jest warstwa fotokatalityczna. Celem przeprowadzonych badań było otrzymywanie i charakterystyka fotokatalizatorów TiO2 modyfikowanych nanocząstkami platyny lub palladu, o właściwościach magnetycznych. Modyfikacja nanocząstkami platyny lub palladu wpływa na zmniejszenie rekombinacji nośników ładunku i aktywację TiO2 w zakresie Vis. Fotokatalizatory o właściwościach fotokatalitycznych oraz magnetycznych scharakteryzowano za pomocą analizy powierzchni właściwej BET, analizy dyfrakcji rentgenowskiej (XRD) oraz analizy spektroskopowej DR/UV-VIS. Aktywność fotokatalityczną zbadano w reakcji degradacji fenolu, jako modelowego zanieczyszczenia organicznego. Najwyższą aktywnośc fotokatalityczną zaobserwowano dla fotokatalizatora magnetycznego domieszkowanego jodem i/lub modyfikowanego 0,1% Pt. Fotokatalizator wykazywał absorpcję światła widzialnego oraz wysoką efektywność separacji w zewnętrznym polu magnetycznym

  • Synteza i ocena biologiczna oligopeptydowych analogów akrydyny/akrydonu jako potencjalnych leków przeciwnowotworowych
    • Monika Gensicka-Kowalewska
    2019 Full text

    Niniejsza praca doktorska obejmuje syntezę oraz testy aktywności biologicznej nowych analogów akrydyny/akrydonu z pochodnymi tuftsyny/retro-tuftsyny jako potencjalnych leków przeciwnowotworowych. Akrydyny należą do grupy policyklicznych związków heteroaromatycznych. Ich struktura chemiczna wywodzi się z trójpierścieniowego związku aromatycznego, będącego analogiem antracenu zawierającego atom azotu w pierścieniu B. Związki te powszechnie stosowane są m.in. jako leki przeciwnowotworowe (np. amsakryna (66)). Jednak ze względu na skutki uboczne i toksyczność pochodnych akrydyny/akrydonu wciąż poszukuje się nowych analogów o lepszych właściwościach farmakologicznych. Prace syntetyczne obejmowały otrzymanie 9-fenoksy-1-nitroakrydyny, 9-fenoksy-4-metylo-1-nitroakrydyny i 1-chloro-4-nitro-9(10H)-akrydonu, analogów tuftsyny/retro-tuftsyny oraz koniugatów tych związków. Wszystkie otrzymane związki (115a-e, 116a-e, 117, 118, 119a-e, 120a-e) poddano wstępnym badaniom biologicznym in vitro na limfoidalnej linii komórkowej Jurkat oraz komórkach PBMC pochodzących od zdrowych dawców. W celu wyznaczenia IC50 wykonano testy żywotności MTT badające toksyczność pochodnych (115a-e, 116a-e, 117, 118, 119a-e, 120a-e). Ponadto, przeprowadzono badania biologiczne określające żywotność amelanotycznych Ab i melanotycznych Ma komórek czerniaka i dwóch postaci neuroblastomy SH-SY5Y: cholinergicznej DC i dopaminergicznej NC za pomocą testu XTT. Na podstawie uzyskanych wyników IC50 wybrano związek (117), który poddano testom opisującym jego wpływ na apoptozę komórek.

  • Synteza kompleksów β-diketiminowych oraz PNP tytanu(III) i tytanu(IV) z ligandem fosfanylofosfidowym i fosfanylofosfinidenowym. Badanie reaktywności β-diketiminowych kompleksów tytanu(III) z ligandem fosfanylofosfidowym
    • Aleksandra Ziółkowska
    2019 Full text

    Pierwszym głównym tematem prezentowanej pracy była synteza kompleksów β-diketiminowych (MeNacNac-; [ArNC(Me)CHC(Me)NAr]-) oraz PNP (bis[2-(diizopropylofosfino)-4-metylofenyloamina]) tytanu z ligandem fosfanylo-fosfidowym i fosfanylofosfinidenowym. Układy te otrzymuje się w reakcjach chlorkowych kompleksów β-diketiminowych oraz PNP z solami litowymi difosfanów (RR’P-P(SiMe3)Li) (R = tBu, iPr; R’ = tBu, iPr, Ph). Optymalizacja warunków syntezy pozwoliła na wyizolowanie tych związków w postaci krystalicznej z dobrą wydajnością. Drugim tematem było zbadanie reaktywności otrzymanych β-diketiminowych kompleksów tytanu(III) z ligandem fosfanylofosfidowym RR’P-P(SiMe3). Z uwagi na obecność ugrupowania –SiMe3 na atomie fosforu oraz jonu chlorkowego na atomie tytanu w kompleksach fosfanylofosfidowych można je badać pod kątem aktywności elektrofilowej i nukleofilowej oraz względem odczynników utleniających. Badania reaktywności kompleksów tytanu(III) wobec odczynników utleniających pozwoliły na opracowanie nowej i wydajnej metody otrzymywania kompleksów tytanu(IV) z ligandem fosfanylofosfinidenowym (RR’P-P). Dzięki badaniom reaktywności wobec odczynników elektrofilowych, uzyskano kompleksy tytanu(IV) z nowymi ligandami fosfanylofosfinidenowymi. Opracowanie tej metody umożliwiło syntezy nowych kompleksów Ti(IV) bez użycia soli litowych difosfanów, jako prekursora ligandów RR’P-P. Zbadano także reaktywność fosfanylofosfidowych kompleksów Ti(III) wobec odczynników nukleofilowych. Jako produkty otrzymano jonowe kompleksy tytanu(III) z ligandem fosfanylofosfinidenowym oraz jonowe, imidowe kompleksy tytanu(IV) z pomocniczym ligandem P-N powstałym przez migrację liganda RR’P-P do szkieletu liganda β-diketiminowego.

  • Synteza układu sterowania statkiem morskim dynamicznie pozycjonowanym w warunkach niepewności
    • Anna Witkowska
    2019

    Niniejsza monografia obejmuje zagadnienia związane z syntezą układu dynamicznego pozycjonowania statku w środowisku morskim z zastosowaniem wybranych nieliniowych metod sterowania. W ramach pracy autorka rozważała struktury sterowania z zastosowaniem wektorowej adaptacyjnej metody backstep oraz metod jej pokrewnych, takich jak regulatory MSS (ang. multiple surface sliding), DSC (ang. dynamic surface control), NB (ang. neural backstepping). Zostały one zaprojektowane w celu kompensacji niepewności wynikającej z niedokładnej informacji o wolnozmiennych zakłóceniach zewnętrznych, parametrach modelu dynamiki statku i macierzy efektywności pędników w układzie generowania sił i momentu naporu. Badania zaprezentowane w pracy związane były z analizą dodatkowych modyfikacji algorytmu backstep, mających znaczenie praktyczne i możliwych do wykorzystania w układzie dynamicznego pozycjonowania statku. Dotyczyły one m.in. wprowadzenia algorytmów rzutowania do praw adaptacji, zastąpienia analitycznych postaci pochodnych zmiennych stanu filtrami dolnoprzepustowymi lub ich aproksymacji sztuczną siecią neuronową. Dla wybranych układów przedstawiono analizę wpływu zmian parametrów modelu na jakość sterowania. W tym celu zastosowano dwa podejścia: klasyczną analizę symulacyjną stosowaną przy zmianach wartości parametrów modelu oraz podejście statystyczne, polegające na określaniu krzywych Pareta– Lorenza i zastosowaniu metody ABC do określenia zbiorów parametrów mających zasadniczy, średni i minimalny wpływ na jakość kontrolowanego procesu. Istotny element pracy stanowi analiza algorytmów alokacji sił i momentu przy nadmiarowym zestawie urządzeń sterowych, z zastosowaniem metod optymalizacji i regulacji predykcyjnej. W monografii przedstawiono problematykę związaną z projektowaniem układu sterowania statkiem dynamicznie pozycjonowanym, wykorzystując nieliniowe metody projektowania. Opracowane algorytmy i przeprowadzone badania wskazane w monografii okazały się efektywne i skuteczne i mogą być przyczynkiem do poprawy bezpieczeństwa oraz ograniczenia kosztów eksploatacji statku podczas operacji manewrowych przy małych prędkościach.

  • Synteza, właściwości i zastosowanie cieczy jonowych, pochodnych naturalnych związków organicznych
    • Emil Szepiński
    2019 Full text

    W ramach pracy doktorskiej zaprojektowano, zsyntezowano oraz określono właściwości cieczy jonowych zawierających w swojej strukturze cząsteczki pochodzenia naturalnego – głównie aminokwasów w postaci N-acetylowanej. Wybrane ciecze jonowe zostały wykorzystane jako katalizatory przeniesienia fazowego w reakcjach N- oraz C¬-substytucji. Wydajności reakcji zostały porównane ze standardowymi katalizatorami. Innym rodzajem otrzymanych związków są czterokationowe ciecze jonowe będące pochodnymi pentaerytrytolu. Opracowano także metodykę syntezy cieczy jonowych w których kation oraz anion są pochodnymi aminokwasów. Ostatnią grupą otrzymanych związków są jonowe pochodne worykonazolu, które zostały przebadane pod kątem ich właściwości przeciwgrzybowych m.in. wobec szczepów lekoopornych. Wszystkie otrzymane związki posiadają pełną charakterystykę spektralną.

  • Synteza, właściwości i zastosowanie liniowych polioli poliestrowych otrzymanych z wykorzystaniem surowców pochodzenia roślinnego
    • Paulina Parcheta
    2019

    Celem rozprawy doktorskiej było opracowanie nowych liniowych polioli poliestrowych z wykorzystaniem surowców pochodzenia roślinnego, dedykowanych do syntez termoplastycznych elastomerów poliuretanowych. Przed przystąpieniem do prac eksperymentalnych wykonałam szczegółowy przegląd literatury, który stanowił aktualne spojrzenie na różne kierunki rozwoju bio-surowców w syntezie poliuretanów. Na podstawie analizy zebranych informacji stwierdziłam brak danych dotyczących warunków otrzymywania reaktywnych bio-polioli poliestrowych w całości pochodzenia roślinnego. Dlatego też, postanowiłam zająć się badaniami polikondensacji, w wyniku której otrzymane zostałyby nowe reaktywne poliestrole o założonych właściwościach. W podjętych pracach eksperymentalnych poliole otrzymywałam w dwu-etapowej reakcji polikondensacji kwasu bursztynowego z glikolem propylenowym, butylenowym, lub ich mieszaniną. Wszystkie użyte monomery były pochodzenia roślinnego. W celu optymalizacji procesu polikondensacji przeprowadziłam szereg syntez, badając wpływ zmiany warunków procesu, takich jak: temperatura I etapu, czas trwania I etapu, temperatura II etapu, ilość katalizatora, jakość katalizatora oraz stosunek monomerów. Przebieg syntez monitorowałam kontrolując zmiany liczby kwasowej w czasie trwania syntezy oraz poprzez rejestrację widm FTIR. Dążyłam do opracowania polioli o właściwościach zbliżonych do tych, które posiadają znane poliole petrochemiczne, tj.: niską liczbę kwasową oraz hydroksylową, średnią masę cząsteczkową w przedziale od 1000 do 4000 g/mol, funkcyjność równą 2 oraz jak najmniejszą zawartość wody. Przeprowadzone prace badawcze i dokonana optymalizacja procesu umożliwiły otrzymanie bio-polioli poliestrowych o założonych właściwościach fizykochemicznych. Zsyntetyzowane materiały zostały także poddane badaniom struktury chemicznej, rozrzutu średnich mas cząsteczkowych (polidyspersyjności), właściwości reologicznych oraz termicznych. Wykonana obszerna analiza właściwości fizykochemicznych, struktury chemicznej oraz właściwości reologicznych i termicznych otrzymanych bio-polioli poliestrowych została wnikliwie opisana w przedstawionych do oceny publikacjach. Wybrane bio-poliole zostały użyte w syntezie termoplastycznych elastomerów poliuretanowych.

  • Syntheses and Structures of Transition Metal Complexes with Phosphanylphosphinidene Chalcogenide Ligands
    • Anna Ordyszewska
    • Natalia Szynkiewicz
    • Łukasz Ponikiewski
    • Manfred Scheer
    • Jerzy Pikies
    • Rafał Grubba
    2019 Full text INORGANIC CHEMISTRY

    The reactivity of the phosphanylphosphinidene complex [(DippN)2W(Cl)(η2-P-PtBu2)]− (1) toward chalcogens (Ch = Se, S) was studied. Reactions of stoichiometric amounts of 1 with chalcogens in DME yielded monomeric tungsten complexes with phosphanylphosphinidene chalcogenide ligands of the formula tBu2P−P−Ch (Ch = Se (in 2) and S (in 5)), which can be regarded as products of the addition of a chalcogen atom to a P=W bond in starting complex 1. The dissolution of selenophosphinidene complex 2 in nondonor solvents led to the formation of a dinuclear complex of tungsten (3) bearing a tBu2P(Se)−P ligand together with [tBuSe2Li(dme)2]2 and polyphosphorus species. Under the same reaction conditions, thiophosphinidene complex 5 dimerized via the formation of transient complex 7, possessing a thiotetraphosphane-diido moiety tBu2P(S−P−P−PtBu2. The elimination of the tBu2PS group from 7 yielded stable dinuclear tungsten complex 8 with an unusual phosphinidene tBu2P−P−P ligand. The reaction of 1 with excess chalcogen led to the cleavage of the P−P bond in the tBu2P−P ligand and the formation of [(DippN)2W(PCh4)]22− and [tBuCh2Li(dme)2]2. The isolated compounds were characterized by NMR spectroscopy and X-ray crystallography. Furthermore, the calculated geometries of the free selenophosphinidenes, tBu2P−P−Se and tBu2P(Se)−P, were compared with their geometries when serving as ligands in complexes 2 and 3.

  • Synthesis and antiproliferative activity of new mycophenolic acid conjugates with adenosine derivatives
    • Michał Prejs
    • Grzegorz Cholewiński
    • Piotr Trzonkowski
    • Agata Kot-Wasik
    • Krystyna Dzierzbicka
    2019 Full text JOURNAL OF ASIAN NATURAL PRODUCTS RESEARCH

    New conjugates of mycophenolic acid (MPA) and adenosine derivatives were synthesized and assessed as potential immunosuppressants on Jurkat cell line and peripheral blood mononuclear cells (PBMC) from healthy donors. As compared to MPA, all compounds were found to be more active against Jurkat cell line. The antiproliferative activities were compared with MPA and adenosine, in both 2′,3′-O-isopropylidene protected and free hydroxyl groups possessing forms. The obtained results were also discussed in terms of selectivity index, defined as SI = IC50/EC50.

  • Synthesis and Biological Evaluation of Acridine/Acridone Analogs as Potential Anticancer Agents
    • Monika Gensicka-Kowalewska
    • Mirosława Cichorek
    • Anna Ronowska
    • Milena Deptuła
    • Ilona Klejbor
    • Krystyna Dzierzbicka
    2019 Full text Medicinal Chemistry

    Acridine and acridone analogues were prepared by Ullmann condensation and then cyclization reaction. As a result of nucleophilic substitution reaction 1-nitro-9-phenoxyacridine or 1-chloro-4-nitro-9(10H)-acridone with the corresponding peptides, the planned acridine derivatives (10a-c, 12, 17-a-d, 19) have been obtained. The cytotoxic activity of the newly obtained analogs were evaluated against melanotic (Ma) and amelanotic (Ab) melanomacell lines and neuroblastoma SH-SY5Y by using the XTT method. Apoptosis and cell cycle were analyzed by flow cytometry. Among the investigated analogs compound 12 exhibited the highest potency comparable to dacarbazine action for amelanotic Ab melanoma cells. FLICA test (flurochrome-labeled inhibitors of caspases) showed that this analog significantly increased the content of cells with activated caspases (C+) among both neuroblastoma lines and only Ab melanoma line. Using phosphatidylserine (PS) externalization assay, 12 induced changes in the Ab melanoma plasma membrane structure as the externalization of phosphatidylserine (An+ cells). These changes in neuroblastoma cells were less pronounced. Analog 12 could be proposed as the new potential chemotherapeutic against amelanotic melanoma form especially.